Namiq Qaraçuxurlu - Revayet

Qulaq asın camaat men danışım nehayet
Bu mehebbet alemi çoxusuna vermiş qemi
Men de ezab çekmişem, çox istirap çekmişem
Kim gelibdi xoşuma, ne iş gelib başıma
Yaş dola dola gözlere danışmışam sizlere
O vefasızdan sonra, düşmemek üçün tora
Sevmeyecem söyledim, tenha ömür eyledim
Keçdi xeyli zamanlar, ötdü bir neçe anlar
Bir qız gördü gözlerim, yaddan çıxdı sözlerim
Bu qız ecebdir eceb,sev meni eliyir teleb
Dedim çatar kömeyime, tesellidir üreyime
Düşdüm onun dalınca ondan bir söz alınca
Lap üreyim patladı, sanki bağrım çatladı
Her o derse gedende getdim onunla men de
Çox eyledim and, aman axırıki bir zaman
Çıxardıb ince sesin söyledi öz kelmesin
Baxma menim yaşıma, çox iş gelib başıma
Xeyli ömür sürmüşem, çox haksızlık görmüşem
İndiyse bir insana, tanımadığım oğlana
Nece sevirem söyleyim, men etibar eyliyim
Özün fikirleşginen,meni başa düşginen
Söyledi öz sözlerin süzdürerek gözlerin
Dedi bu qeder vesselam, yoluna eyledi devam
Donub yerimde qaldım, biraz xeyale daldım
Düşündüm ki düz deyir, çox ağıllı söz deyir
Daha dalınca getmiyim, çox onu incitmiyim
Haçansa Öz qısmetim, Heqiqi Mehebbetim
Çıxar menim qabağıma, cevab verer sorağıma
Ondan sonra her gece bilmirdim yatım nece
O cananın xeyalı, onun hüsnü cemalı
Gözümdeydi her saat, meni qoymurdu rahat
Dözmüyüb bir gün seher durub ayağa bir teher