Elvin Babazadə - Soba

Mənə düşmədi eşq
Məni bu yuxudan oyandırın
Daha gedirəm bu şəhərdən
Ürəyi təmirə dayandırıb

Eyvan, bu bina, bu küçə
Necə unuda bilər axı bizi?
Nə səhər, nə yalançı gecə
Unutmaz bu zəhərli izi

Mən tənha
Bu gecə də onu düşünə-düşünə yatdım
Həyatımı viran edib yuxuları qatdım
Mən özümü od-alovun üzərinə atdım
Bu əzabı, dərdi mənə niyə de verdin

Və səhəri xəyalına bürünərək açdım
Üşüyərək soba kimi ürəyinə qaçdım
Dualarım sənə görə və sənə əl açdım
Eşqlə bəzəndim bax, ürəyinə gəldim mən

Pəncərəmə gətirsə ulduzların hamısını
Nə dəyişər ki, ömrün uduzmuşam yarısını
Ölümün sırasını xatırladın ara-sıra
Qoy o da başa düşsün yalnızların yarasını

Bilmirəm necə əvəz elədi o əvəzimə
Nə qədər çəkilər de dağ adamın sinəsinə
Çəkirəm dərdi yenə bu sevgidə tərəzi mən
Gedirəm ölümə tərəf, qaçıram, tələsirəm